Dag 03 - Walt Disney escapes from Alcatraz

Vandaag weer lekker vroeg wakker met de spierpijn voelbaar in de kuitjes. De tour de Francisco hebben we na dag 1 maar opgegeven. Vandaag dan maar op pad met de benenwagen. De gps op de telefoons aan de praat gekregen, dat scheelt een hoop zoekwerk.

We starten de dag met wat jeugdsentiment door de bekende huisjes uit de serie Full House te bezoeken op Alamo Square. De gehele wijk om dit park bestaat uit schitterende huizen met vrolijke felle kleuren. Doet een beetje denken aan het Statenkwartier qua sfeer, maar 10X zo groot. Na de verplichte foto's op zoek naar de andere bekende huizen van films en tv. 

"Heej zagen we die twee meisjes net ook al niet op Alamo Square?!" De  bekende huizentour volgen zij dus ook.  Het zijn 2 Amerikaanse en ze vragen waar we vandaan komen.  Nou wie ar frum Hulland hè!  Toevallig is 1 van de 2 dames half Dutch met de naam kloewster.  Na paar keer herhalen blijkt dit de uitspraak voor Klooster te zijn. Nou dan leggen wij maar uit wat haar naam in Dutch betekent. That is where The nonnetjes leven. Ja het was een zeer leerzame ochtend dames en heren haha. 

Nu we smaak te pakken hebben dan ook maar langs het huis uit de film Mrs Doubtfire. Door het recente overlijden van Robin Williams zijn er veel teksten op de stoep te lezen. Mooi eerbetoon aan 1 van de beste komieken uit dit mooie land.

Het lopen door de stijle straten en de fietsrit van gisteren hebben er aardig ingehakt. Tijd om een taxi te nemen richting het Walt Disney Family Museum. Uiteraard treffen wij weer de enige taxichauffeur die de weg niet kent en met een niet verstaanbaar Afrikaans accent vraagt of wij misschien de gps maar kunnen aanzetten. No problem maar die tip can u write on your belly!!

Het museum is een prachtig eerbetoon aan ,de held van Cher, Walt Disney. We zijn zeker meer dan 2 uur zoet geweest met de geschiedenis over deze man en het ontstaan van de animatiefilms, de karakters, stripboeken, merchandise en uiteraard de pretparken. Van tekenpotloden van Walt tot aan de echte gouden oscarbeeldjes, alles is hier uitgestald. We zijn beiden niet zo van de musea maar we hebben ons hier echt goed vermaakt. 

Nu wacht de volgende bezienswaardigheid van deze dag: Alcatraz. De tours zijn weken van tevoren uitverkocht dus blij dat we de tickets al hadden besteld. We moesten 30 minuten van tevoren aanwezig zijn. Doordat het museum op aardige afstand ligt van het vertrekpunt Alcatraz (pier 33) ligt moesten we haast maken.  We probeerden met de bus snel bij de pier te komen,  maar dit ging door de verkeersdrukte niet lukken volgens de chauffeur. Dan maar een taxi. Deze Indiaanse taxichauffeur was wel behulpzaam en ging als een speer door het drukke verkeer. Hij legde uit dat door Labordayweekend de wegen zo vol waren. Laborday is volgens de taxichauffeur een eerbetoon vanuit het Amerikaanse volk voor de arbeidersklasse. Er wordt in SF helaas niet veel speciaals gedaan aan deze dag.

Alcatraz is echt het hoogtepunt van een bezoek aan SF. Alles is nog intact op het eiland en door de geweldige audiotour met de uitleg van oud bewakers en oud gevangenen komt de gevangenis echt tot leven. De geluiden van dichtslaande gevangenisdeuren, schoten, rellen, uitbraakalarmen zorgen ervoor dat je alles meebeleeft en alle ruimtes tot leven komen. Ook de skyline van de stad en aan de rechterkant de Golden Gate bridge zorgen voor onvergetelijke plaatjes. Verder hadden we bij hoge uitzondering toegang tot het ziekenhuis en zat er een oud gevangene zijn boek te signeren. Nu snel naar het vasteland voor het diner.

Vandaag hadden we trek in een snelle hap. Fast food,  op iedere hoek van de straat zou je denken. Nou niet in SF. We zijn met de tram naar het centrum tussen 4th en 5th street gereden. Wij vanaf Union Square lopend op zoek naar een bekende vreetschuur. Bleek lastiger dan verwacht. We kwamen steeds verder van het centrum en dan verandert de sfeer snel qua straatbeeld. Cher werd zelf een beetje angstig van de vele junkies en zwervers om ons heen. Snel terug naar Marketstreet om de tram te pakken. Het leek wel of we door het nieuwe seizoen van The walking dead liepen, want in deze straten tussen 6st en 8th zagen we enkel crackjunkies. Het blijft raar om te zien dat in een stad waar de ene na de andere dikke auto voorbij rijdt, zoveel armoede en verslaving is. Gelukkig kwamen we na 10 minuten weer veilig aan in het centrum.

Na deze toch wat vreemde ervaring wilden we maar wat eten in de buurt van het hotel. De Mexicaan had een wachttijd van 25 minuten. Dan bestellen we maar wat op de kamer. Het meisje van het hotel had een tip voor ons: De Chicago panpizza.  Helaas 1 uur en drie kwartier wachttijd bleek toen ze besteld had. Het wachten werd beloond met een pizza van minimaal 5 kg en doorsnede van14 inch met hele gehaktballen en uien erin. Amerikanen te zwaar Hoe komt t toch. ... buuuuurp! Welterusten ;)

Morgen verlaten we deze mooie stad en gaan we de huurauto oppikken op het vliegveld. Dan begint de mooie rit over de Highway 1, een van de mooiste autowegen ter wereld richting het stadje Monterey. Booooorn 2 beeee wiiiiild!!